Mariing kinondena ng mga lumad ang ginawang pag-atake ng mga militar at paramilitar sa bakuran ng United Church of Christ in the Philippines (UCCP), na nagsisilbing santwaryo ng mga lumad sa Haran, Davao City noong Enero 25, 2020.
Tinukoy ng Pasaka, Confederation of Lumad Organizations in Southern Mindanao Region ang militar at grupong paramilitar na Alamara na siyang sumalakay sa naturang tanggapan.
Sinabi ng grupo na planado ang ginawang pag-atake na layuning dahasin at takutin ang mga lumad na nanunuluyan sa UCCP compound sa Haran.
Nauna rito, nagpasa umano ng resolusyon ang Regional Peace and Order Council-XI (RPOC), noong Enereo 15, 2020 para ipasara ang UCCP sa lugar. Ang RPOC din umano ang nagtutulak para maipasara ang mga eskuwelahan ng mga lumad dahil sa gawa-gawang mga alegasyon.
Nakita pa ng mga kasapi ng Pasaka ang pulis na hinahayaan lamang ang mga miyembro ng Alamara na gumamit ng wirecutter para mapasok ang isang pribadong pag-aari kaya naniniwala silang kasapakat ng mga pulis ang mga paramilitar.
Ang Alamara rin ang itinuturong suspek sa mga pagpatay sa mga lumad kabilang na ang pagpaslang sa estudyanteng si Alibando Tingkas noong 2016 at Obello Bay-ao noong 2017.
Tumanggi rin ang mga lumad sa alok ng Alamara at RPOC na mailipat sa tinatawag na “Lumad Village.”
“Hindi namin maisip na ipailalim ang aming mga sarili sa kontrol ng mga ahensiya at grupo na matagal nang nangmamaliit at nagtuturing na ilegal sa aming pakikibaka,” pahayag ng Pasaka.
Hindi rin umano nila kailangan ng relokasyon dahil nakahanap sila ng santwaryo sa UCCP Haran kung saan nila naitataguyod ang kanilang kabuhayan at ang edukasyon ng kanilang mga anak.
Nais lamang umano ng estado na sumunod ang mga lumad sa kagustuhan ng mga kompanya ng pagmimina at pagtotroso na nag-oopereyt sa lugar.
“Ang mayamang karanasan namin ang nagbibigay ng identidad sa amin bilang mga mamamayan na patuloy na nagtatanggol sa kabundukan ng Pantaron at sa aming karapatang magdesisyon para sa aming sarili,” ayon pa sa grupo.
Nanindigan ang mga lumad sa kanilang panawagan na wakasan ang militarisasyon sa kanilang lugar gayundin sa paggiit ng kanilang karapatan bilang mga katutubong mamamayan.
Inalmahan ng iba’t-ibang mga grupo ng manggagawa ang paglulunsad kamakailan ng Joint Industrial Peace and Concern Office (JIPCO) sa mga economic zone sa Gitnang Luzon. Layunin umano ng JIPCO, isang community relations program ng Police Regional Office (PRO)-Central Luzon, na hadlangan na makapag-organisa ang mga militanteng grupo ng mga manggagawa sa naturang rehiyon.
“Direktang atake ang pagtatayo ng JIPCO sa mga batayang karapatan ng mga manggagawa upang magtayo ng unyon – ang aming lehitimong paraan ng kolektibong paglaban para sa aming batayang interes at kagalingan bilang mga manggagawa. Layunin ng JIPCO na pigilan hindi ang sinasabing ‘radical labor infiltration’ kundi ang mismong karapatan ng mga manggagawa upang organisahin ang sarili at gawaing pag-uunyon,” ani Elmer “Ka Bong” Labog, tagapangulo ng Kilusang Mayo Uno.
Pinangunahan ng Philippine National Police Region III, kasama ang National Task Force to End Local Communist Armed Conflict (NTF-ELCAC) at Philippine Economic Zone Authority (Peza), ang paglulunsad ng JIPCO noong Enero 22, 2020 sa Clark Freeport.
“Tokhang-style” operation
Binuweltahan kapwa ng KMU at Defend Job Philippines ang pahayag ni Brigadier General Rhodel Sermonia, direktor ng PRO-Central Luzon, na diumano’y layunin ng JIPCO na protektahanan ang karapatan at kapakanan ng mga manggagawa Ecozone sa rehiyon at pananggalang laban sa mga anila’y rebeldeng komunista na nasa erya.
“Isa itong mekanismo para depensahan ang mga industrial zones mula sa radikal na paggawa na sumusuporta sa NTF-ECLAC ay retorika lamang para sa pagdurog sa mga lehitimong organisasyon na nagdadala ng mga lehitimong kahilingan tulad ng mga unyon na nananawagan para dagdag-sahod, regular na trabaho at implementasyon ng mga istandard sa paggawa, lalo na sa mga economic zones na hindi regulated ng departamento sa paggawa,” ani Labog.
Ayon naman kay Christian Lloyd Magsoy, tagapagsalita ng Defend Job Philippines, walang ibig sabihin ang bagong iskemang ito kundi isang kasangkapan para sa pagsupil laban sa mga manggagawa na nasa industrial zone sa buong Gitnang Luzon. Isinalarawan pa ni Magsoy ang naturang programa bilang “Tokhang-style” na operasyon laban sa mga manggagawa.
Pakana ng NTF-ECLAC
Para sa KMU, malinaw na ang pagkakatatag ng JIPCO ay proyekto ng National Task Force- End Local Communist Armed Conflict (NTF-ELCAC), na nabigyan ng mandato sa pamamagitan ng Executive Order 70 ni Pangulong Duterte.
“Kinasangkapan ang National Task Force na umabot ang lawak sa paglabag sa pundamental na karapatan ng mga manggagawa na magbuo ng unyon, na malinaw na nakasaad sa Bill of Rights ng Konstitusyon ng Pilipinas, maging sa International Conventions,” saad ni Labog.
Nauna nang nabuo ang JIPCO sa pamamagitan ng isang Memorandum of Agreement na kapwa pinirmahan ng noo’y PNP Chief Police Director General at ngayo’y senador Ronald “Bato” Dela Rosa at BGen Charito Plaza, Director General ng Peza noong Marso 26, 2018. Nakasaad sa layunin ng JIPCO ang pagharap sa mga usapin ng seguridad, mga reklamo at iba pang bagay sa lugar ng trabaho at pagsugpo sa kawalang-batas na nangdidistorbo sa anila’y industrial peace.
Pormal itong inilunsad bilang programa ng PNP-Police Community Relations Group, na noo’y nasa pamunuan ni Sermonia, noong Hulyo 2019. Inihayag ni Sermonia na magkatuwang ang PNP at Peza na labanan ang banta diumano ng mga radikal na unyon o kaalyado ng NPA gayundin ang mga krimen sa mga economic zone.
Nang italaga bilang direktor ng Police Regional Office III si Sermonia noong Nobyembre ng nakaraang taon, tinukoy nito ang pag implementa ng JIPCO sa iba’t-ibang economic zones mula Subic, Clark hanggang Mariveles at sa mga erya ng Bulacan, Pampanga, Tarlac at Nueva Ecija na kung saan umiiral ang industrial zones at may mga unyon ng mga manggagawa. Ipinagpapagpapalagay ni Sermonia na isang mayor na flashpoint para sa insurhensiya ng mga komunista at sa diumano’y white area operations nito ang Gitnang Luzon.
Itinalaga din si Carlito Galvez Jr., Presidential Peace Adviser at Cabinet Officer for Regional Development and Security (CORDS) para sa Gitnang Luzon na pangasiwaan ang implementasyon ng EO 70 at ang “whole-of-nation” approach kaugnay ng kontra-insurhensyang programa ng gobyerno.
“Taliwas sa propagandang ipinapakalat ng puwersang panseguridad laban sa mga unyon ng manggagawa, ang mga lakas-paggawa, lalo na sa mga special economic zones, ay bulnerable hindi mula sa mga rebelde kundi sa mga tusong kontra-unyong mga dayuhang namumuhunan. Ang kailangan ng mga manggagawa sa loob ng mga ecozone ay mga incorruptible na mga labor offices o desks at hindi ang mga detatsment ng PNP,” ani Renato Magtubo, tagapangulo ng Partido ng Manggagawa.
Dagdag pa ni Magtubo, bago pa man ilunsad ang JIPCO, militarisado na ang mga ecozone sa Gitnang Luzon. Nakaranas na diumano ng harasment mula sa mga sundalo at pulis ang mga lider ng unyon – pinadalhan ng mga sulat ng pagbabanta sa mga organisador ng manggagawa at nagpatawag ng kontra-unyon na pulong kasama ang mga manggagawa – sa FCF Manufacturing Corp., pabrika sa Freeport Area ng Bataan na gumagawa ng high-end leather bags.”
Naging daan ang presensya ng mga pulis at sundalo sa mga ecozone para patindihin ng Peza, katuwang ang mga kapitalista, sa union busting at pagsikil ng karapatan ng mga manggagawa. Nung nakaraang taon, malaki ang naging papel ng PNP sa pagbuwag ng mga welga ng manggagawa sa PEPMACO at Nutriasia na kapwa nasa ecozone sa Cabuyao at Calamba, Laguna.
Bukod pa ito sa mga kaso ng temporaryong pagsasara ng mga kapitalista, kasabwat ang Peza, ng kanilang mga pabrika nang magbuo ng unyon ang mga manggagawa tulad ng ASAPHIL sa Clark Freeport Zone. Ibinahagi ng tsapter ng Kilos Na Manggagawa sa Gitnang Luzon, tumatayong organisador ng mga manggagawa sa ASAPHIL, matapos umanong manalo ng unyon sa certification election, nagpatupad ang kapitalista ng forced leave sa mga manggagawa na tumagal ng 5 buwan hanggang sa magdeklara na magsasara na ang pabrika.
“Labanan ang JIPCO!”
Nanawagan ang KMU sa lahat ng mga manggagawa at mamamayan na maglunsad ng mga aksyon upang pigilan ang implementasyon ng JIPCO sa Gitnang Luzon at mga kahalintulad na pormasyon sa iba pang panig ng bansa. Ani Labog, “ang iilang malalaking kapitalista lang ang makikinabang mula sa pagdurog ng mga unyon sa mga economic zones.”
Samantala, sinabihan naman ng Defend Job Philippines ang PNP na tantanan ang mga manggagawa sa kanilang karapatan sa pag-oorganisa ng mga unyon. Ayon pa sa grupo, sa kabila ng patuloy na bumabagsak ang bilang ng mga unyonisadong manggagawa kada taon, dumadagdag diumano ang PNP sa paglala ng nakakaalarmang usapin na ito.
Sa kabila ng panibagong banta ng pagsupil ng estado sa mga mga ecozone sa Gitnang Luzon, palaban pa rin ang tindig ng mga manggagawa ng ASAPHIL katuwang ang Kilos Na Manggagawa. Anila, tuloy ang laban upang makamit ang kanilang karapatan at maging huwaran sa iba pang pinagsasamantalahang manggagawa. Naghahanda ang mga naturang manggagawa para iputok ang kanilang welga.
Dozens of residents of Opol town, Misamis Oriental availed of free legal advice and services offered by students and faculty of Xavier University-Ateneo de Cagayan (Xavier Ateneo) Law School in Barangay Poblacion Sunday (Jan. 26).
Evacuees in barangay Mabini, Lipa, Batangas are cramped in an evacuation center. (Photo by Carlo Manalansan / Bulatlat)
To compare, the lost portion of the proposed 2020 calamity fund is just P500 million short of the so-called black budget (P4.5 billion), or the combined intelligence and confidential funds, of the Office of the President (OP). The OP was allocated with a P8.2-billion budget.
MANILA — In the midst of ongoing relief operations for the victims of the recent eruption of Taal Volcano, everyone, including legislators and concerned citizens, cannot help but point out something that’s missing.
No, it’s not the bodies nor the sense of bayanihan that’s been unaccounted for; it was the P4-billion portion of the 2020 National Disaster Risk Reduction and Management Fund (NDRRMF) that has gotten everyone searching.
Originally, P20 billion was allotted to the NDRRMF, based on the 2020 national budget proposal by lawmakers. Yet, it was slashed to just P16 billion, after it was discussed by House appropriations committee head Isido Ungab and Senate finance committee chairperson Juan Edgardo Angara during the bicameral deliberations on the General Appropriations Act (GAA).
Sen. Sherwin Gatchalian, in response, clarified that the budget reduction was due to the still unutilised money from the 2019 NDRRMF which can be carried over for this year’s allocation. There are about P7-billion untapped calamity fund which, if declared as savings, can be utilised to aid the victims of the Taal Volcano eruption, Sen. Angara said.
In December last year, the President has approved the extension of the validity of unused budget allocations from 2019 to 30 December 2020.
Under Duterte, calamity fund cut by 60%
Under Duterte, the so-called calamity fund has been cut by nearly 60 percent from 2016’s P39-billion fund allocation.
The so-called calamity fund, according to the Department of Budget and Management, is a “lump sum fund appropriated under the [GAA] to cover aid, relief, and rehabilitation services to communities/areas affected by man-made and natural calamities, repair and reconstruction of permanent structures, including capital expenditures for pre-disaster operations, rehabilitation and other related activities.”
The budget for calamity fund dwindling every year under the Duterte administration. Source: General Appropriations Act
The biggest year-on-year budget cut was seen in 2017, when the President began approving the national budget proposal, with a total allocation worth P15.7 billion.
The bulk of the calamity fund, which are used for pre- and post-disaster response activities, drastically fell since 2017.
Half of the present P16-billion calamity fund, or P7.5 billion is allocated for such operations. The rest is set aside for Davao and SOCCSKSARGEN regions’ post-earthquake repair (P5 billion) and P3.5 billion goes to Marawi rehabilitation.
Allocation for pre- and post-disaster under Duterte administration. Source: General Appropriations Act
But the question remains: where has the P4-billion portion of the fund gone?
To compare, the lost portion of the proposed 2020 calamity fund is just P500 million short of the so-called black budget (P4.5 billion), or the combined intelligence and confidential funds, of the Office of the President (OP). The OP was allocated with a P8.2-billion budget.
That lost fund slice could buy 40 million N95 masks (priced at P100 each), which are used to protect people from inhaling volcanic particulates from the ash fall.
Just over a week since the Taal Volcano eruption, Duterte has urged the Congress to provide a P30-billion supplemental budget for the ongoing Taal relief operations.
Bayan Muna Rep. Carlos Zarate said this is “proof” that the P4-billion budget cut from the calamity fund was a “mistake.”
Whether or not there are enough funds for disaster relief operations, the government performed “poor,” nonetheless, in terms of disaster preparation and response.
“There has been a lack of transportation to quickly evacuate residents, and a lack of adequate and permanent evacuation centers. Centers are mainly public schools, although a cockpit arena was opened up to house evacuees,” economic think-tank IBON Foundation said in a press statement.
According to the National Disaster Risk Reduction and Management Council (NDRRMC), almost 350,000 persons in Batangas and Cavite, both under state of calamity, were affected by the volcano eruption, as of January 25. Damage to agriculture reached P3.2 billion, so far.
Around P20 million in assistance from combined local government units and agencies, including the Department of Social Welfare and Development and Department of Health, were received, NDRRMC also said.
The Department of Agriculture earlier promised a P25,000 loan for each victim of the Taal Volcano eruption.
IBON suggested that more funds must be released not just for disaster response but also for recovery and rehabilitation. “In the long-term, government can invest in building genuinely sustainable communities,” it added.
Progressive groups and peace advocates from San Francisco stage a protest in solidarity with the Global Day of Action vs US war and aggression on Iran and the Middle East. (Contributed photo)
Progressives based in Manila, Italy, Seattle, Chicago, San Fransisco, Portland, Sydney, Indonesia, Japan, Kenya, Guatemala, Canada, and Hong Kong took to the streets to denounce the wide-scale death, destruction, and bloodshed created by the US-instigated wars.
Anti-imperialist organizations allied with the International League of Peoples’ Struggle (ILPS), peace advocates, human rights groups and other progressive organizations heeded the call for a Global Day of Action on January 25 against US war and aggression on Iran and the Middle East.
Major cities and regions all around the world held simultaneous protests in solidarity with the people of Iran, who have been victimized by the US government’s hard-hitting illegal sanctions and continuous US military intervention. Iran’s nationalized assets and rich gas reserves have been major targets of US President Donald Trump’s relentless efforts to inflict regional instability in the Middle East.
Guatemala
Hong KongIndonesia
Progressives based in Manila, Italy, Seattle, Chicago, San Fransisco, Portland, Sydney, Indonesia, Japan, Kenya, Guatemala, Canada, and Hong Kong took to the streets to denounce the wide-scale death, destruction, and bloodshed created by the US-instigated wars.
According to a report released in 2015 by Physicians for Social Responsibility, Physicians for Global Survival, and the International Physicians for the Prevention of Nuclear War, at least one million Iraqis were killed between 2003 and 2012 as a direct result of the U.S. invasion and occupation. That same study found that at least 1.3 million people have been killed in Iraq, Afghanistan, and Pakistan as the result of the so-called “war on terror” waged in the aftermath of September 11, 2001.
“The people who live in the United States have a special responsibility to oppose the crimes of this empire, and to declare that our position is against the empire which threatens the future of the whole planet,” ILPS-USA and allied networks said in their joint statement.
Italy
Japan
In Sydney, Australia, over 100 convened from various networks such as the Independent and Peaceful Australia Network, Socialist Alliance, and Stop The War Coalition, among others and held a program with the call to build a strong peace movement in Australia.
Sydney
In Nairobi, Kenya, ILPS members and their youth leaders staged a symbolic protest to demand the pull out of US troops and war machines in Iraq.
Kenya
“Tensions in the Middle East will continue to escalate with the relentless efforts of the US government in fulfilling its greedy ambition of controlling Iran’s rich oil and people resources through the imposition of economic sanctions and continuous military actions,” ILPS Kenya co-convenor Lewis Maghanga said in his speech during the mobilization.
Philippines
Portland
Seattle
Meanwhile, progressive groups from Indonesia highlighted their calls for resistance against Jokowi’s administration policies, debt taps, and facilitation of their Omnibus Law, which has been suppressing their democratic freedom and revoking various people’s social services. In a statement, Indonesian activists demanded that Jokowi’s administration should stop all treacherous cooperation with the US government.
The protesters’ all-out global mobilization against US wars and anti-people policies on January 25 is deemed as a historic vital step for strengthening anti-imperialist international solidarity for democratic rights.
Susan Macabuag, member of Samahan ng Demokratikong Kabataan (SDK) and MAKIBAKA shared her memories of Lorena Barros. Lorena Barros was one of the founders of militant womens’ organization MAKIBAKA, short for Makabayang Kilusan ng Malayang Kababaihan. Macabuag described Barros as a soft-spoken yet firm activist. “Di naming siya nakakitaan ng kapaguran,” said Macabuag. [We never […]
A church sanctuary’s walls were torn down by bolo-wielding members of Alamara, a paramilitary group armed and supported by the Armed Forces of the Philippines, as they sought to evict 500 Lumad evacuees encamped in the United Churches of Christ in the Philippines (UCCP) Haran Compound in Davao City last January 25. The evacuees, hailing […]
